Asoc. Cult. "Segredos de Pantón"

​

SdP: En qué medida considera que a profesión de resineiro é unha opción real que contribúe á revitalización das aldeas axudando a atraer novos veciños asociados á práctica desta actividade? Cómo se manifestou isto no caso concreto de Tuiriz?

 

Creo que esta pregunta resúmese na miña propia experiencia. O motivo do meu interese neste sector foi darme conta do abandono xeral do monte que temos en Galicia, acordámonos del cando o cortamos ou cando arde desgraciadamente.

Cando coñecín a extracción da resina pareceume que podía ser unha ferramenta para visitar algo máis o noso monte. A medida que fun avanzando e aprendendo dinme conta, xunto cos meus compañeiros, de que a extracción da resina podía ser unha escusa de entrada nas parcelas e dende onde se podía comezar a propia xestión sustentable e multifuncional do monte.

A maiores, e falando do caso particular de Tuiriz, como resineiros pensabamos que podiamos desempeñar unha actividade moi importante na defensa contra a lacra dos incendios, que foi unha das premisas máis interesantes que valoraron os comuneiros de Tuiriz. Como exemplo, tamén cabe citar a experiencia que tiven en Loiba, onde comecei o meu camiño como resineiro, e onde os propietarios non me cobraban o aluguer das súas parcelas porque chegáballes verme nos seus montes traballando, xa que dicían que había trinta anos que ninguén pisaba esas parcelas.

 

SdP: Tódolos veráns vemos perigar o noso patrimonio natural e cultural coa chegada dos lumes aos nosos montes. Como axuda a presencia dos resineiros a evitar estas catástrofes? Considera que as diferentes administracións deberían apostar pola implantación desta actividade dunha maneira firme? Que papel poden xogar as comunidades de montes e demais asociacións?

​

Dáse a casualidade que o primeiro ano de traballo en Tuiriz, sufrimos nos arredores un incendio forestal de 700Ha que pasou a 3-4 km do noso monte, onde iniciamos o aproveitamento resineiro. Imaxinade a preocupación e nerviosismo polo que pasamos os tres resineiros vendo perigar todo o noso traballo, xunto coa preocupación conxunta dos nosos veciños. Ó final, chámalle prevención, acción directa ou disuasión, creo que podemos chegar a ser unha ferramenta máis na loita e concienciación neste gran problema que temos en Galicia.

Tanto as rozas que realizamos, a permanencia que nos obriga o desempeño do noso traballo diario no monte, coma a concienciación que facemos nas charlas e cursos que realizamos dende a asociación e a empresa na que traballo, supoñen unha gran acción non só contra o problema do lume senón que tamén nos axuda a darnos conta do gran potencial que temos nos nosos montes e o infravalorado que o temos.

No canto da administración, é moi difícil valorala, xa non por realizar traballos directamente para ela, senón que creo firmemente que somos nós os que temos que facer que a administración actúe/traballe. E poño un exemplo, dende a nosa asociación de resineiros sempre intentamos conseguir cousas de cara a este sector tan incipiente e para os propios resineiros. Pero nunca imaxinaríamos que gracias a percorrer case toda Galicia, e incluso Asturias, dando charlas e cursos formativos, chegaríamos a colaborar en normalizar o sector e incluír o aproveitamento resineiro case ao nivel doutros aproveitamentos con moita máis presenza no forestal galego.

Respondendo á última parte da pregunta, xa vedes a importancia que pode chegar a ter unha asociación de tan só 14 persoas. No caso dos MVMC creo que aínda é máis fundamental, xa que aparte do legado de responsabilidade que teñen sobre toda a herdanza anterior que trae consigo, poden ser un gran exemplo de boa xestión dos nosos montes. No caso que nos toca, sen o Ferroedo non teríamos esa gran ocasión de demostrar que xa vivimos fundamentalmente da resina, deixando múltiples beneficios no lugar que nos ofrece esa oportunidade.

​

​